Հրապարակում

Նման հաղորդագրությունների շարքում առավել արմատական է հնչում Ադրբեջանի նախագահի աշխատակազմի նախկին ղեկավար Էլդար Նամազովի՝ 2025 թ. հուլիսի 3-ին արած հայտարարությունը։

Մերձավոր Արևելքում աշխարհաքաղաքական վերաբաշխման գործընթացները, որոնք սկիզբ էին առել 2003 թ. մարտին ԱՄՆ-ի կողմից Իրաք ներխուժմամբ, հանգեցրին բազմաթիվ անկանխատեսելի հետևանքների:

Մի շարք իրադարձությունների համադրումը վկայում է, որ Սբ. Էջմիածնի դեմ Հայաստանի քաղաքական իշխանությունների սանձազերծած արշավը կապված չէ Նիկոլ Փաշինյանի հայտարարած պատճառների հետ, որոնք, իբր, դրդել են նրան Եկեղեցին «մաքրել» անբարեպաշտ սպասավորներից և «վերադարձնել ժողովրդին»։

Իր նախորդ հրապարակումներից մեկում ԱՌՎԱԿ կենտրոնը կանխատեսել էր, որ ԱդրՀ-ն ծրագրում է լայնամասշտաբ աշխատանքներ ծավալել, այսպես կոչված, «ալբանա-ուտիական եկեղեցու» («(Կովկասյան) Ալբանական եկեղեցու») ինքնավարության (ավտոկեֆալիայի) «վերականգնման» ուղղությամբ:

Ադրբեջանում խիստ մտահոգված են Կասպից ծովի շրջակա միջավայրի շուրջ ստեղծված իրավիճակով։

04.04.2025 թ. Սամարղանդում կայացած «Կենտրոնական Ասիա–ԵՄ» գագաթնաժողովի արդյունքներով Ղազախստանի, Ուզբեկստանի և Թուրքմենստանի ղեկավարները ստորագրել են համատեղ հռչակագիր, որում, մասնավորապես, հաստատվում է իրենց աջակցությունը ՄԱԿ-ի N541(1983) և N550(1984) բանաձևերին, որոնք դատապարտում են չճանաչված, այսպես կոչված, «Հյուսիսային Կիպրոսի Թուրքական Հանրապետության» (ՀԿԹՀ) հռչակումը և կոչ են անում բոլոր երկրներին չճանաչել այն։