21-րդ դարում Աֆրիկա մայրցամաքը վերածվել է կարևորագույն աշխարհաքաղաքական ու աշխարհատնտեսական ասպարեզի և ռազմավարական կարևորություն է ստանում աշխարհի առաջատար տերությունների համար։
Միջազգային հարաբերությունների համակարգում պետության դիրքի ամրությունը մեծապես որոշվում է նրա տնտեսական զարգացման հաջողության վիճակով, ՀՆԱ-ի մակարդակով, տեխնոլոգիական հագեցվածությամբ, հումքային ներուժով, արդյունաբերական զարգացմամբ, ֆիզիկական աշխարհագրությամբ, ուժային կառույցների արդյունավետությամբ և, իհարկե, տրանսպորտային և հաղորդակցության ենթակառուցվածքներով:
Իր նախորդ հրապարակումներից մեկում ԱՌՎԱԿ կենտրոնը կանխատեսել էր, որ ԱդրՀ-ն ծրագրում է լայնամասշտաբ աշխատանքներ ծավալել, այսպես կոչված, «ալբանա-ուտիական եկեղեցու» («(Կովկասյան) Ալբանական եկեղեցու») ինքնավարության (ավտոկեֆալիայի) «վերականգնման» ուղղությամբ:
04.04.2025 թ. Սամարղանդում կայացած «Կենտրոնական Ասիա–ԵՄ» գագաթնաժողովի արդյունքներով Ղազախստանի, Ուզբեկստանի և Թուրքմենստանի ղեկավարները ստորագրել են համատեղ հռչակագիր, որում, մասնավորապես, հաստատվում է իրենց աջակցությունը ՄԱԿ-ի N541(1983) և N550(1984) բանաձևերին, որոնք դատապարտում են չճանաչված, այսպես կոչված, «Հյուսիսային Կիպրոսի Թուրքական Հանրապետության» (ՀԿԹՀ) հռչակումը և կոչ են անում բոլոր երկրներին չճանաչել այն։
Սիրիական խնդրի շուրջ 09.04.2025 թ. Բաքվում անցկացված թուրք-իսրայելական բանակցությունները սպասելի էին, ուստի ադրբեջանական ԶԼՄ-ների կողմից տարածվող տեղեկատվությունը, թե իբր իրենց նախաձեռնությունը պատկանում է Ի. Ալիևին, չափազանցված է։
04.04.2025 թ. Եվրահանձնաժողովի նախագահ Ուրսուլա ֆոն դեր Լայենը Սամարղանդում ԵՄ–Կենտրոնական Ասիա գագաթնաժողովում հայտարարել է, թե «Թուրքիայի և Ադրբեջանի հետ Հայաստանի սահմանների բացումն առավել քան երբևէ իրար կմոտեցնի Եվրոպան և Կենտրոնական Ասիան»։
Իրանի շուրջ տեղի ունեցող իրադարձությունների դինամիկան հերթական անգամ առաջին պլան է մղում Սյունիքի մարզի և ամբողջ Հայաստանի Հանրապետության անվտանգության խնդիրները։