08.08.2024-ին «Казахстанская правда» («Կազախստանսկայա պրավդա») պարբերականի կայքէջում հրապարակվել էր Ղազախստանի ղեկավար Կասիմ-Ժոմարտ Տոկաևի հոդվածը, որի լեյտմոտիվն էր պաշտպանական մի ինչ-որ նոր համակարգի մեջ Կենտրոնական Ասիայի երկրների միավորման գաղափարը։
17.04.2024 թ. ԹՀ արտաքին գործերի նախարար Հաքան Ֆիդանը Կատար կատարած իր այցի ժամանակ հայտարարել էր, թե՝ «Թուրքիան չի ցանկանում, որպեսզի երրորդ երկրները տարածաշրջան բերեն իրենց հակամարտությունը»։
29.07.2024 թ. Իսրայելի արտգործնախարար Իսրայել Կացը կոչ արեց «Թուրքիային անհապաղ հեռացնել ՆԱՏՕ-ից»։
05.07.2024-ին արտահերթ ընտրությունների երկրորդ փուլի արդյունքներով Իրանի Իսլամական Հանրապետության նոր նախագահ դարձավ «բարեփոխական» Մասուդ Փեզեշքիանը։
Ըստ թուրքական ԶԼՄ-ների՝ 26.06.2024 թ. Սիրիայի նախագահ Բաշար Ասադը հայտարարել է Թուրքիայի առաջնորդ Էրդողանի հետ Իրաքի մայրաքաղաք Բաղդադում կայանալիք բանակցություններին իր պատրաստակամության մասին։
12.07.2024 թ. Հայաստանում Իրանի արտակարգ և լիազոր դեսպան Մեհդի Սոբհանին հայտարարություն է արել ղարաբաղցի հայերի՝ իրենց պատմական հայրենիք վերադառնալու անհրաժեշտության մասին.
03.07.2024 թ. Աստանայում ՇՀԿ գագաթնաժողովի շրջանակում Ադրբեջանն ու Չինաստանը ստորագրել են «Ռազմավարական համագործակցության մասին հռչակագիրը»։
2024 թ. հուլիսի 1-ին հայտնի դարձավ, որ Թուրքիայի Կայսերի քաղաքում սկսվել են այնտեղ հաստատված սիրիացի փախստականների ցույցերն ու բռնությունները։
21.06.2024-ին հայտնի դարձավ, որ Հայաստանի Հանրապետությունը պաշտոնապես ճանաչել է Պաղեստինի պետությունը, ինչին ակնթարթորեն հետևեց Թել Ավիվի արձագանքը, և նույն օրը հայտարարվեց, որ Իսրայելում Հայաստանի դեսպանը կկանչվի այդ երկրի ԱԳՆ՝ պարզաբանումների համար։
Բելառուսի նախագահ Ալեքսանդր Լուկաշենկոյի արտաքին քաղաքական ակտիվությունը ադրբեջանական ուղու վրա և նրա էքսցենտրիկ հռետորաբանությունը հայ-ադրբեջանական հակամարտության վերաբերյալ առաջացնում է մի շարք հարցեր, որոնք հստակեցման կարիք ունեն։
