21-րդ դարում Աֆրիկա մայրցամաքը վերածվել է կարևորագույն աշխարհաքաղաքական ու աշխարհատնտեսական ասպարեզի և ռազմավարական կարևորություն է ստանում աշխարհի առաջատար տերությունների համար։
Միջազգային հարաբերությունների համակարգում պետության դիրքի ամրությունը մեծապես որոշվում է նրա տնտեսական զարգացման հաջողության վիճակով, ՀՆԱ-ի մակարդակով, տեխնոլոգիական հագեցվածությամբ, հումքային ներուժով, արդյունաբերական զարգացմամբ, ֆիզիկական աշխարհագրությամբ, ուժային կառույցների արդյունավետությամբ և, իհարկե, տրանսպորտային և հաղորդակցության ենթակառուցվածքներով:
Ուկրաինական ճգնաժամի առաջացումը պայմանավորված է այն կարևոր աշխարհառազմավարական նշանակությամբ, որն ունի այդ երկիրը Արևմուտք–Ռուսաստան դիմակայությունում։
Այս հոդվածում ներկայացվում են Թուրքիայի և Ուկրաինայի միջև ռազմատեխնիկական համագործակցության ոլորտներն ու առանձնահատկությունները՝ ռուս-ուկրաինական ռազմական հակամարտության համատեքստում։
Գլոբալ «Հարավ» և «Հյուսիս» տարածաշրջանների դիմակայության համատեքստում, վերլուծվում է Ադրբեջանի կողմից «նեոգաղութատիրության դեմ պայքարի» խոսույթի օգտագործումը «Չմիացած երկրների շարժման» շրջանակներում։
Բերվում են գլոբալ «Հարավ» և «Հյուսիս» տարածաշրջանների դասական (1980) և նորացված (2013) սահմանումները։ Աշխարհի «Պատերազմի և Խաղաղության» քարտեզի օրինակով դիտարկվում է «Հարավի» և «Հյուսիսի» դիմակայությունը, հաշվարկվում դրա «լարվածությունը»։
Վրաստանում ռազմական արտադրությունը զարգանում է մի քանի փուլով։ Երկրի խորհրդային փորձը, հարուստ պատմություն ունեցող ավիագործարանը, ինչպես նաև մասնագետների առկայությունը հնարավորություն են տվել անկախացումից հետո քայլեր անել ոչ զրոյական կետից։
Հոդվածը նվիրված է «Անդրսևծովյան Էլեկտրական Մալուխ» (ԱՍԾԷՄ) ծրագրի էներգետիկ բաղադրիչին։ Քննարկվում է ծրագրում լայնորեն կիրառվող «կանաչ» էներգիայի հասկացությունը։