Տեսակետ
Կոսովոյի ռազմականացումը Թուրքիայի բալկանյան քաղաքականության համատեքստում
Փորձագետի տեսակետ 15.10.2025 թ.
Արեստակես Ս․ Սիմավորյան
Առաջաբան
Վերջին երկու տասնամյակի ընթացքում Բալկանները...
Իսրայել–Հունաստան–Կիպրոս ռազմավարական դաշինքի որոշ հարցերի մասին
Վերջին տասնամյակում Արևելյան Միջերկրածովը վերածվել է կարևորագույն աշխարհաքաղաքական թատերաբեմի։
Ուսում և Մշակույթ
Մարդը մշտապես ձգտել է գիտելիքին: Անգամ արգելված պտղի մասին աստվածաշնչյան դրվագն, ի թիվս այլ խնդիրների, արտացոլում է մարդու «հակվածությունը» նորն իմանալու, անճանաչելին հասկանալու հարցում:
ՈՒժ և Կարողություն
Այսօր, ինչպես և նախկինում, մենք կրկին կանգնած ենք հայության՝ իբրև ազգի և պետության կյանքում ուժի գործոնի վերաիմաստավորման և ճիշտ բանաձևելու հարցի առջև:
Հավատք, Հայրենիք, Պետություն
Հոգևոր տեսանկյունից՝ Քրիստոսի վարդապետությունն առաքյալների միջոցով ստացած և այն հետագայում որպես պետական կրոն առաջինը հռչակած հայության առաքելությունը անհատապես և ազգովի փրկությունն է:
Հայոց ազգային գաղափարախոսական մեկնակետ. Հայկի ուղին և դեպի Հայկ ուղին
Ազգային ինքնությունը ծագման, լեզվի, հայրենիքի, հավատքի, կրթության և մշակույթի ընդհանրության ընդհանուր գիտակցումն ու արժևորումն է:
Ազգային գաղափարախոսության արժեբանական հիմքերի մասին
1990-ական թթ. սկզբին անկախ պետականության վերականգնումից ի վեր հայությանը բաժին ընկած փորձություններում Արցախի կորուստն ու դրան նախորդած և հաջորդած իրողությունները դարձան այն ծանրագույն մարտահրավերը, որը սասանեց հայության ազգային-պետական կյանքի և գաղափարախոսական ողջ հիմքերը:
Արդյո՞ք Փաշինյանը Բրյուսելից կվերադառնա «խաղաղություն բերելով մի ամբողջ սերնդի»
2024 թ. ապրիլի 5-ին նախատեսված է ՀՀ վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանի, Եվրահանձնաժողովի նախագահ Ուրսուլա ֆոն դեր Լայենի և ԱՄՆ պետքարտուղար Էնտոնի Բլինկենի հանդիպումը Բրյուսելում։
Շառլ Միշելի «ժողովրդավարական չափանիշները»
2024 թ. մարտի 15–17-ը ՌԴ-ում անցկացվեցին նախագահական ընտրություններ, որոնց արդյունքներով պետության գործող ղեկավար Վլադիմիր Պուտինը ստացել է ձայների 87,28%-ը։
Դավաճանության դիսկուրսը հայ-ռուսական փոխհարաբերություններում
Ռուսաստանը աղետալի արագությամբ կորցնում է իր ազդեցությունը Հայաստանում, և Մոսկվայի նկատմամբ Երևանի աշխարհաքաղաքական ուղղվածության կողմնակիցների շարքերը, կարելի է ասել, երկրաչափական պրոգրեսիայով նոսրանում են։ Բայց, միևնույն ժամանակ, Ռուսաստանի Դաշնությանհամար գլխավոր մարտահրավերը պետք է համարել ոչ թե հայաստանյան իշխող վերնախավի մեջարևմտամետ քաղաքական ուժերի և, նույնիսկ, բացահայտ ռուսաֆոբ տարրերի ներթափանցելու խնդիրը, այլ՝ հիասթափությունը Մոսկվայի քաղաքականությունից, որն ընդգրկում է հայ հասարակության լայնշերտեր: